เรื่องราวล้านล้านเรื่องบนโลกใบนี้

คงมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายบนโลกใบนี้ ถ้าชีวิตหนึ่งก็เรื่องหนึ่ง แล้วมันมีกี่ชีวิตล่ะที่อุบัติมาตั้งแต่มีโลกใบนี้มา ถ้านับชีวิตมนุษย์ก็คงหลายหมื่นหลายแสนล้านชีวิต ที่เกิดแล้วตายไป  ถ้าต้องนับรวมทั้งสัตว์ ทั้งปลาทั้งนกและทุกสรรพสิ่งที่เรียกว่าชีวิต คงนับไม่ถ้วน ?

เรื่องราวคือเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น กับชีวิตนั้น แม้บางครั้ง เราอาจไม่ได้เข้าไปล่วงรู้เรื่องราวของเขาอย่างแท้จริง เพราะเข้าไม่ถึงซึ่งชีวิตและความเป็นส่วนตัว  ใครจะรู้บ้างว่า เรื่องราวของแรงงานพม่าเพียงสองสามคน ถ้าเอามาขยายตั้งแต่เดินทางข้ามชายแดนมา  มันก็คือละครเรื่องหนึ่ง ซึ่งเป็นพระเอกนางเอกได้เลยทีเดียว ชีวิตใครก็ของใคร ชีวิตของเขาก็ย่อมสำคัญต่อตัวเขา มันจะตื่นเต้นขนาดไหน ที่ต้องผ่านด่านมาอย่างทุลักทุเล ก่อนได้เข้ามาทำงาน ต้องพบและเผชิญกับความเลวร้ายอะไรมาบ้าง มีใครเคยถ่ายทอดความรู้สึกของชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร ที่ต้องนอนขดตัวเหมือนกิ้งกืออยู่ใต้กองหอมกองกระเทียม แล้วยังหายใจไม่ทั่วท้องทุกครั้งที่รถจอด มีใครสักคนเสียบเหล็กแหลมเข้ามา บางครั้งมันอาจจะปักเข้ามาที่ใบหน้าหรือหัวใจ ใครรับผิดชอบ นี่มันนรกหรือสวรรค์เพียงแค่จะเดินทางมาทำงาน จะต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายขนาดนี้เชียวหรือ ?

หรือชีวิตของฝรั่งตกยากรักเมืองไทย ถูกเมียสาวทิ้ง ไม่มีที่ซุกหัวนอน ชีวิตของหมาจรจัดที่โซซัดโซเซไปเจอเจ้านายใหม่ จนได้ดี ขัดสีฉวีวรรณจนเป็นหมาที่อยู่อย่างสุขสบาย กินอิ่มนอนหลับ อาบน้ำตัดขน นอนห้องแอร์  งูเหลือมที่ไม่รู้ว่าจะเลื้อยไปทางไหน สุดท้ายก็ต้องมุดเข้าบ้านใครสักคน ตลอดทั้งชีวิต ไม่เคยไปไหน มีแต่คนหาอาหารมาป้อนให้ หากินเองไม่เป็น มาวันนี้หิวโซจนแทบขาดใจ ต้องหาอะไรกินเพื่อแลกกับความตาย สุดท้าย หน่วยกู้ภัยมาจับไปปล่อยคืนธรรมชาติ ไม่รู้หรือไงว่า ข้าหากินเองไม่เป็น?

ชีวิตของคนเก็บขยะแต่เผอิญโชคดีถูกหวยรางวัลที่หนึ่งสามใบ ทำไมต้องเป็นฉัน โชคดีแบบนี้ หาได้ที่ไหน ใช้ไม่เป็นก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวมีเพื่อนมาช่วยใช้  สุดท้ายเป็นเสี่ยได้ไม่ข้ามปี ?

ชีวิตของชายติดยา เฝ้าถามว่า ทำไมต้องมาจับตรู ทำไมเสพยามันผิดอย่างไร เงินก็เงินตรู สุขภาพก็สุขภาพตรู เขาเต็มใจซื้อเต็มใจขายกัน รัฐบาลมายุ่งเกี่ยวทำไม ทำไมต้องผิดกฎหมาย ก็เพราะร่างกฎหมายออกมาให้มันผิดมันก็ผิด  ทำไมไม่ร่างให้มันถูก ก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องเปลืองแรงมาวิ่งไล่จับกัน สบายด้วยกันทั้งสองฝ่าย สโลแกนของรัฐ " คนเสพตาย คนขายติดคุก" แล้วแก้ได้มั้ย ตามปราบตามจับกันมาหลายสิบปี มันหมดไปจากสังคมไทยมั้ย แก้ไม่ถูกที่คัน แก้ที่ปลายเหตุ สี่ห้าสิบปี ก็ยังขายได้ขายดีไม่มีตก ถ้าของมันไม่ดีจริงเดี๋ยวคนมันก็เบื่อไปเอง ยิ่งปราบ ยิ่งจับ มันก็ยิ่งแพง เมื่อยิ่งแพงคนก็อยากเสี่ยง ดังนั้น มันจึงอยู่คู่กับสังคมไทยมาหลายสิบปี แก้ไม่ได้ถ้าไม่คิดเปลี่ยนวิธีแก้ ?

ชีวิตของป้าแก่ๆตาบอดคนหนึ่ง นั่งอยู่ริมบันไดขึ้นบีทีเอสแบริ่ง จากเช้ายันค่ำ ไม่เห็นมีใครสนใจ ว่าแกจะกินอยู่อย่างไร นั่งตากแดดตากฝน ตั้งแต่เช้ายันมืด ปวดท้องจะเข้าห้องน้ำอย่างไร วันวันแกจะหาเงินได้สักกี่บาท  หรือแกจะมีรายได้มากกว่าคนเดินผ่านไปมาหลายๆคน หรือจะมีแก๊งอิทธิพล เอาแกมาปล่อยตามจุด เดี๋ยวมืดหน่อยก็มารับกลับ รายได้วันละสองสามพันในการนั่งขอทาน ลูกแกเรียนอินเตอร์หรือเปล่านะ ทั้งหมดล้วนไม่มีใครรู้ เพราะต่างคนต่างก็สนใจแต่ชีวิตของตนเอง ?

ชีวิตเป็นสิ่งที่น่าสนใจ น่าศึกษา เพราะเวลาเราคิดถึงทุกชีวิตที่อยู่บนโลกใบนี้ อย่างบริสุทธิ์ใจ แน่นอนว่ามันจะเป็นสิ่งสวยงาม คิดดีต่อเขา เห็นอกเห็นใจและปราถนาดี ที่มีให้ โลกใบนี้มันจะสดใสน่าอยู่น่าศึกษามีชีวิตชีวา แต่ถ้าโลกใบนี้ปราศจากชีวิต ไม่มีลมหายใจแม้แต่ใบไม้ โลกคงไม่ต่างจากดาวดวงหนึ่งที่มีแต่ดินหินและความว่างเปล่า ไม่รู้ว่าจะมีความรู้สึกอย่างไร ถ้าใครสักคนไปอยู่บนดาวดวงนั้น บรรยากาศรอบข้างที่เงียบเหงา ไม่มีสิ่งเคลื่อนไหว ไร้สิ่งมีชีวิตมันคงทำให้คนๆนั้น หลงคิดว่าตนได้ตายจากโลกที่เคยอยู่ไปแล้วจริงๆ ประมาณนั้น ?

NAPOLEON HIN.